30. Zaskakujące odkrycie & Wielkie zdziwienie.

"Czasem wydaje nam się, że miłość jest tylko w snach, ale nikt nigdy nie wie w jakim momencie zapuka ona do naszych drzwi." - Ross Lynch.

*Oczami Rossa.*

Rano obudziłem się o 6:00, bo przez ten koszmar nie mogłem spać. Z braku jakiegokolwiek zajęcia postanowiłem pobawić się swoim telefonem. Przeglądałem w nim zdjęcia z nadzieją, że dzięki nim choć trochę sobie przypomnę. Jednak starałem się bezskutecznie. Potem, sam nie wiem czemu, zajrzałem w wiadomości. Widziałem, że prawie wszystkie były od nieznanego nadawcy. Pomyślałem, że ich nie usunąłem, bo pewnie miałem jakiś powód. Otwierałem po kolei każdą z wiadomości, ale najbardziej zaciekawiła i też zdziwiła mnie jedna z nich. Była ona ostatnią wiadomością od tego nadawcy. Brzmiała identycznie jak w moim śnie. - "Czy to przypadek? - myślałem - Czy może coś innego?" - Powiem szczerze, że się przestraszyłem, bo treść tej wiadomości śniła mi się zanim ją w ogóle przeczytałem. W całej tej sytuacji odkryłem także drugie dno. Ta dziewczyna w moim śnie, chyba była moją dziewczyną. Jeśli ten sen był prawdą, oczywiście. Muszę o tym porozmawiać z Laurą. Może to dziwne, ale pomimo tego iż od mojego wypadku widziałem ją tylko raz i zacząłem ją poznawać, stała mi się bardzo bliska. Mam nadzieję, że przypomnę sobie co do niej czuję i co najważniejsze, po prostu to do niej poczuję. Podobno już raz się w niej zakochałem, więc za drugim razem też powinno mi się udać. Przynajmniej mam taką nadzieję, bo jak to mówią "nadzieja umiera ostatnia." Nim się obejrzałem była już 7:30, więc przestałem rozmyślać i czekałem aż ktoś mnie odwiedzi. Miałem nadzieję, że będzie to Laura i wcale się nie myliłem, bo po jakieś pół godzinie przy moim łóżku znów zasiadła szatynka. Przywitaliśmy się ze sobą, a ja nie chciałem już dłużej zwlekać z zadawaniem pytań, więc wystrzeliłem niczym wojskowy karabin maszynowy serią moich przemyślanych i poukładanych wcześniej pytań. - Mam do ciebie pytanie, czy ty i ja byliśmy kiedyś w innych związkach? - Laura była zaskoczona tym zapytaniem, ale postanowiła na nie odpowiedzieć.

- Tak, ty kiedyś chodziłeś z Maią, a ja z Avanem, twoim byłym najlepszym przyjacielem. - W momencie gdy dziewczyna wywiedziała imię swojego byłego chłopaka, zobaczyłem, że po jej policzku spływa pojedyncza łza. Złapałem ją za dłoń w celu poprawy humoru, a ona się uśmiechnęła.

- Wiem, że jest ci z tym ciężko - zacząłem - ale musiałem cię o to zapytać. Powiem ci jednak, ale nie mam co do tego stu procentowej pewności, że chyba wiem jak to się stało, że zerwaliście. - Laura spojrzała na mnie spod byka i powiedziała, a raczej zapytała.

- Ale... ale jak to wiesz? - Była wyraźnie przestraszona moją odpowiedzią.

- Powiem ci, ale najpierw odpowiedz mi na jedno, proste pytanie, czy on cię zdradził z moją byłą dziewczyną?

- Tak, ale ty to pamiętasz?

- Nie jestem tego do końca pewien, bo chyba ta scena mi się śniła.

- Spokojnie Ross, nie myśl o tym. - Dziewczyna zaczęła głaskać mnie po głowie, ale w miejscu, w którym powinny być moje włosy, był bandaż dzięki któremu krew sącząca się wcześniej z mojej głowy była zatamowana. Dotykała go leciutko koniuszkami palców, a ja czułem przyjemne uczucie. - Laura? - Szatynka spojrzała na mnie wzrokiem abym mówił dalej, więc ja kontynuowałem. - Chyba wiesz, że możemy już nie odbudować mojego uczucia do ciebie, prawda?

- Tak, zdaję sobie z tego sprawę, ale nie poddam się. Dam ci czas i mam nadzieję, że uda nam się znów być razem.

- Tak ja też. - Mam nadzieję, że jak już raz zakochałem się w Laurze, drugi raz też się to zdarzy.

*W następnym rozdziale.*

Ross wraca do swojego pokoju hotelu i wydaje mu się to miejsce znajome. Wieczorem, gdy nie może zasnąć, słucha swojego wewnętrznego głosu i wybiera się w miejsce, które mu wskazuje. Co to za miejsce? Czy dzięki niemu Ross odzyska pamięć?

********

Hej wam. Przepraszam, że nie odpowiadałam wam na pytania kiedy kolejny rozdział, ale jakoś nie miałam czasu. Zaraz wstawię obok daty nowych rozdziałów.

Do napisania <3
P. S. Patrzcie jakie zdjęcie znalazłam.